…

  1. TEMYİZ
  2. Temyiz Yoluna Başvuranlar

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde, davalı idare vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

  1. Temyiz Sebepleri

Davalı idare vekili temyiz dilekçesinde özetle; sözleşme ve şartname uyarınca fiyat farkı verilmesinin mümkün olmadığı, iş bitim tarihinin ek süreler dahil 28.02.2016 olmasına rağmen işteki eksik ve kusurların 10.06.2016 tarihinde tamamlanması nedeniyle bu iki tarih arası için sözleşmede kararlaştırılan günlük gecikme cezası oranı üzerinden ceza uygulamasının doğru olduğu, bilirkişilerce eksik kalan işin toplam işe oranı üzerinden gecikme cezası hesaplanmasının doğru olmadığı, ısı geri kazanım cihazının yerinde yapılmadığı gerekçesiyle kararı temyiz etmiştir.

C. Gerekçe

  1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme

Uyuşmazlık, eser sözleşmesi uyarınca ödenmesi gereken fiyat farkı alacağı, haksız kesilen gecikme cezası ve ısı geri kazanım cihazı bedeline ilişkindir.

  1. İlgili Hukuk

Türk Borçlar Kanunu’nun 138 inci, ihale mevzuatı.

  1. Değerlendirme

1. Davalı idare, davacı yüklenicinin ısı geri kazanım cihazını yapmadığı gerekçesiyle hakedişten kesinti yapmış ise de; hükme esas alınan bilirkişi kurulu raporunda, ısı geri kazanım cihazı olmadan sistemin çalışmayacağı belirtildiğinden mahkemece cihazın bedeline hükmedilmesi usul ve yasaya uygun olup, davalının bu temyiz itirazları yerinde görülmeyip, reddi gerekmiştir.

Taraflar arasında sözleşmeye konu iş için, 14.04.2016 tarihinde geçici kabul tutanağı düzenlenmiş olup, işin bitirildiği tarih olarak 28.02.2016 kabul edilmiş, tutanakta belirtilen eksik ve kusurlu işlerin tamamlanması için davacı yükleniciye 25.04.2016 tarihine kadar süre verilmiştir. Ancak davacı, eksik ve kusurlu işleri 10.06.2016 tarihinde tamamlamıştır. Taraflar arasında 10.06.2016 tarihli kesin hakediş tutanağı tanzim edilmiş, davacı bu hakedişi usulüne uygun ihtirazi kayıt koyarak imzalamış, davacının alacağından bu hakedişte 28.02.2016 ile 10.06.2016 tarihleri arası 103 gün için sözleşme bedelinin %0,03 oranında 118.532,26 TL gecikme cezası kesilmiştir.

Taraflar arasında imzalanan 21.03.2014 tarihli sözleşmenin 8. maddesine göre, Yapım İşleri Genel Şartnamesi sözleşmenin eki mahiyetinde olup, yine sözleşmenin 19. maddesine göre işin teslimi, geçici ve kesin kabul işlemlerinin nasıl yapılacağı hakkında şartnameye atıf yapılmıştır. Şartnamenin 42. maddesi uyarınca geçici kabulün nasıl yapılacağı düzenlenmiş olup, yapılan işte sözleşme bedelinin %5’inden fazla oranda eksik ve kusurlu iş bulunmadığı takdirde, işin geçici kabulünün yapılacağı düzenlenmiştir.

Taraflar arasında düzenlenen geçici kabul tutanağı ile işin 28.02.2016 tarihinde teslim edildiği sabit hale geldiğinden, davalı idarece iş teslim edilmemiş gibi gecikme cezasının başlangıcı olarak bu tarihin dikkate alınması doğru olmadığı gibi, işin geçici kabulünün yapıldığı, bir takım eksik ve kusurlu işlerin belirlendiği anlaşılmasına rağmen bu eksik ve ayıplı imalatların giderim bedeli üzerinden sözleşmede belirlenen oran üzerinden gecikme cezası hesabı yapılması gerekirken, sözleşme konusu iş hiç teslim edilmemiş gibi, tüm sözleşme bedeli üzerinden sözleşmede kararlaştırılan oran üzerinden kesin hakedişte gecikme cezası kesilmesi de doğru olmamıştır. Bu nedenle mahkemece, geçici kabul tutanağındaki eksik ve ayıplı işler giderim bedeli üzerinden sözleşmede belirlenen gecikme cezası oranı uygulanarak ve geçici kabulde verilen süreyi aşan süre için hesaplanan gecikme cezasına hükmedilmesi doğru olup, davalının bu temyiz itirazları yerinde görülmeyip, reddi gerekmiştir.

 (Yargıtay 6. HD., T. 19.1.2023, E. 2022/540 K. 2023/150)