GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:

Usul Yönünden İnceleme:

100 sayılı (Asıl) İlamın 13. maddesinde yer alan tazmin hükmüne karşı yapılan temyiz başvurusu sonucunda verilen 17.04.2019 tarihli ve 46123 (30165 ilam) tutanak sayılı Temyiz Kurulu Kararı (1. maddesi) ile konu esastan görüşülmeyerek, ibraz edilen belgelerin yargılamanın iadesini gerektirir nitelikte olup olmadığının değerlendirilmesi için Dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.

Temyiz Kurulunun bu Kararı üzerine, Dairece, Temyiz Kurulu kararına ekli ilgililerin dilekçeleri ve eki belgelerin görüşülmesi ve konunun incelenme neticesinde; gönderilen belgelerin ödenek yetersizliğini gösteren belgeler olduğu ve ilam hükmünde, bütçede ödeneklerin yetersiz kalması durumunda ödenek aktarması ya da likit karşılığı ödenek ile ilgili tutar elde edilebileceği değerlendirilerek söz konusu belgelerin dikkate alındığı, 100 sayılı ilamın 13 üncü maddesinde verilmiş olan hükme karşı sunulan bilgi ve belgelerin, konu hakkında yeni bilgi ve belge niteliğinde olmadığı, dolayısıyla 6085 sayılı Sayıştay Kanununun 56 ncı maddesinde belirtilen yargılamanın iadesi sebeplerinin bulunmadığı belirtilerek yargılamanın iadesi talebinin reddine karar verilmiştir. (16.06.2020 tarihli ve 35624 sayılı Daire Kararı)

Bu Karar üzerine de yukarıda adı geçen sorumlular tarafından bu defa (yine) Temyiz Kuruluna başvurulmuş ve başvuruya esas dilekçede; 100 sayılı (Asıl) İlamın 13. maddesinde ödenek yetersizliği ile ilgili sebeplerin belgelendirilmemesinden ötürü tazmin hükmü verilirken, temyiz dilekçesinde gecikmeye neden olan hususlar açıklanarak belgelendirilmesine rağmen bu sefer 35624 sayılı Daire Kararında; “gönderilen belgelerin ödenek yetersizliğini gösteren belgeler olduğu” belirtilerek (asıl) ilam hükmü ile çelişkiye düşüldüğü, (asıl) ilam maddesinde “bütçe ödeneklerinin yetersiz kalması durumunda ödenek aktarması ya da likit karşılığı ödenek ile ilgili tutar elde edilebileceği" değerlendirmesine yer verilmediği; bu nedenle de daha önce bu konuda bir açıklama yapma gereği duyulmadığı, Kurula arz edilen bilgi ve belgelerde de görüldüğü gibi Üniversiteye ait bazı doğalgaz faturalarının zamanında ödenememiş olmasının asıl sebebinin Maliye Bakanlığının İdarenin taleplerini göz ardı ederek vermiş olduğu yetersiz ödeneklerden kaynakladığı, şahıslarının herhangi bir kasıt, kusur ve ihmalinden kaynaklanmadığı, dolayısıyla kamu zararı oluşmadığı, dosyanın Temyiz Kurulunca incelenerek tazmin hükmünün kaldırılmasına karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir.

6085 sayılı Sayıştay Kanununun “Temyiz” başlıklı 55 inci maddesinin 7 nci fıkrasında; ”Temyiz Kurulu temyiz olunan hükmü olduğu gibi veya düzelterek tasdik eder, bozar ya da Kurul üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile kaldırır. Bozma halinde evrak yeniden karara bağlanmak üzere o kararı veren daireye gönderilir.” denilmektedir. Bu hüküm uyarınca, sorumlular tarafından 100 sayılı İlamın 13. maddesine ilişkin yapılan temyiz başvurusu Kurul tarafından tasdik, düzelterek tasdik, bozma ya da kaldırma kararlarından her hangi birisi ile sonuçlandırılmamıştır. Temyiz Kurulu temyiz dilekçesi ile gönderilen evrakların Dairesi tarafından incelenmesine ve sözü edilen belgeler yargılamanın iadesini gerektiren nitelikte görüldüğü takdirde bu yolda işlem yapılması için Dairesine gönderilmesine karar vermiş, ancak yukarıda da ifade edildiği üzere Daire tarafından dilekçe ile eki belgelerde 6085 sayılı Sayıştay Kanununun 56 ncı maddesinde belirtilen yargılamanın iadesi sebeplerinin bulunmadığı belirtilerek yargılamanın iadesi talebinin reddine karar verilmiştir. Bu durumda sorumluların temyiz kanun yoluna yaptıkları başvurunun sonuçlandırılması gerekecektir.

100 sayılı ilam hakkında Temyiz Kurulunca daha önce karar verildiği (17.04.2019 tarihli ve 46123 tutanak/30165 ilam sayılı) bu nedenlerle sorumlularca yapılmış olan temyiz başvurusu üzerine Kurulca yapılacak işlem olmadığı yönünde karar verilmesi gerektiği ifade edilmiş ise de; yukarıda belirtilen gerekçeler doğrultusunda bu görüş Kurul çoğunluğunca kabul edilmemiştir.

Bu itibarla, sorumluların 100 sayılı (Asıl) İlamın 13. maddesi için yapmış oldukları temyiz başvurusunun sonuçlandırılması için konunun ESASTAN GÖRÜŞÜLMESİNE, oy çokluğuyla karar verildikten sonra konunun esasına geçildi.

(Sayıştay Temyiz Kurulunun 06.04.2022 tarih ve 51593 sayılı kararı)